Tucuman

Hoi hoi,

Ja, we zijn er; helemaal geen geboemel maar een luxe bus waar we goed in hebben kunnen slapen! De weg was kaars recht, met allemaal dorre velden met honderden koeien, allemaal vleesvee, met kalveren.

We hadden nog iets spannends meegemaakt, net voor vertrek....we waren op het busstation, ik was de weg aan het vragen en Sita stond met onze twee trekkersrugzakken en haar gewone rugzak te wachten..toen ik terug liep zag ik dat er drie mannen met Sita stonden te praten en toen wegliepen, maar dat een van hen heel rustig haar rugzak met zich meenam!! Ik zette het op een rennen, schoot hem achterna en griste de rugzal uit zijn handen. Gelukkig liet hij meteen los! (dat was mijn angst, ik dacht dat hij verzet zou tonen) Pffff, we stonden te trillen op onze benen: goed afgelopen, maar ook een les geleerd!!

In Tucuman hebben we de dierenarts, Naco, gebeld: hij kwam ons, samen met een collega, meteen ophalen. Zijn vader heeft een apartement in de stad en daar woont Nacho ook en daar mogen wij in de weekenden ook slapen. Door de week zullen we op een bedrijf van een grootgrondbezitter zijn: een rijke jood, die naast dit bedrijf ook een hotel en een autogarage heeft. Op het rundveebedrijf zijn 5000 stuks vleesvee (wij hadden van te voren melkkoeien verwacht), die allemaal opgevoeld, geinsemineerd of gecastreerd moeten worden. Dit bedrijf ligt buiten de stad, we kunnen er overnachten, net als Nacho en zijn collega´s (er werken 60 mensen). We gaan vandaag boodschappen doen voor de hele week, want we moeten er zelf voor de kost zorgen. We zullen de Argentijnen eens stampot laten proeven!

komend weekend kan ik weer mailen,
groeten,
Hanneke