Een jaar rond

Lieve allemaal,

Het is al weer een meer dan een maand geleden dat ik iets van me heb laten weten. Bij deze. Een goed teken dat de schrijffrequentie minder wordt: Ierland gaat steeds meer 'gewoon' worden voor me.

Het was druk met werk: mijn collega Elaine is helaas weg gegaan dus we waren met een man (vrouw) minder.
Sinds deze week heb ik een nieuwe collega: Michael. Heel handig, Paddy en zijn vrouw zijn afgelopen zondag op vakantie gegaan dus op dit moment runnen Michael, die dus nieuw is, de assistentes en ik de hele toko..!
Tot nu gaat het goed. Gisteren kwam er op het eind van de dag een teef binnen voor een keizersnede. Gelukkig had Michael dat al eens ooit eerder gedaan bij een hond, ik namelik niet. Hij opereerde, de assistente en ik assisteerden en vingen de 8 (!) pups op!

Ik ben nu precies een jaar hier. Wat is dat jaar snel gegaan. Men zegt dat het eerste jaar na afstuderen het meest stressvol is. Na een jaar heb je de meeste dingen wel al eens meegemaakt. Ik merk zelf ook dat ik veel zelfverzekerder ben, ik kan mezelf wel redelijk redden.

Ik kan me nog goed de 'mijlpalen' herinneren: de eerste keizersnede alleen, de eerste verlossing, eerste bloedtransfusie...
Ook erg mooi om een jaarrond in Ierland mee te maken, omdat de rundveehouderij hier ook een cyclus van een jaar heeft: zo waren we in de zomer en najaar druk met scannen op drachtigheden, onthoornen en castreren; kregen veel ‘weanlings’ (gespeende kalveren) in de herfts longontsteking; begonnen in januari de eerste verlossingen te komen, met een piek in verlossingen, keizersnedes, zieke koeien en kalfjes met diaree in maart en april; zagen we veel koeien met kopziekte in mei en Babesiose in juni…hebben de koeien momenteel veel last van infecties overgebracht door vliegen..

Toch komen er toch nog steeds nieuwe dingen voorbij:
(Volgende tekst is niet geschikt voor nuchere magen..)
zo werd ik zondagavond bij een vaars geroepen waar een dood kalf op zat. De boer had geprobeerd het eruit te trekken maar het kalf was dood, opgezwollen en te groot voor het geboortekanaal: het kalf hing met kop en borst uit de koe maar kon niet verder.
Eerst geprobeerd nog eens te trekken met de verloskrik, toen de vaars in alle mogelijke houdingen gedraaid om iets meer ruimte in het bekken te krijgen maar helaas...restte ons de enige andere mogelijkheid: foetotomie, ofwel het kalf in stukken eruit halen...eerst de romp eraf, toen met veel pijn en moeite een draad in de baarmoeder om een bil en achterpoot van het kalf aangebracht en zagen, zagen, zagen...de boer en ik om de beurt..eenmaal in stukken kregen we alles naar buiten..
Pas achteraf vertelde ik de boer dat dit mijn eerste foetotomie ever was!
We besloten de avond met een brandy (de boer) en thee (ik die dienst had..:-( ).


Leukere verhalen:

Ik ben nog een week thuis geweest in Hamont en even in Utrecht: heel relaxed en fijn om weer thuis te zijn.
Terug in Ierland zijn David en Iris me op komen zoeken in Carrick. In het weekend zijn we gezamelijk, samen met Sanne, die van Engeland was komen vliegen, naar Galway aan de westkust gegaan. Hier was een cultuurfestival aan de gang: veel straattheater, muziek. Galway is trouwens een erg leuke stad vol leven, pubs, kleurrijk. Op zondag hebben we gewandeld in de Connemara, heerlijk in de zon. Erg fijn om weer eens te kunnen bijpraten met uskieten onder elkaar!

Tot slot staat is county Monaghan, waar Carrickmarcoss in ligt, totaal in het teken van de gaelic football. Het gaat goed met het Monaghan team. Overal hangen blauw met witte vlaggen buiten en wapperen autovlaggetjes! De tour de France bijvoorbeeld, daar hoorde je hier dus helemaal niks over! Dus jullie weten het nu: kijkt allen aanstaande zondag naar de wedstrijd Monaghan-Kerry ( de winnaar van vorige jaar..)!

Goed, zijn jullie weer een beetje 'bij' over het reilen en zeilen hier.

Heel veel groeten,
Hanneke