"You are the Holland girl?!"

Lieve allemaal,

Hoe gaat het met jullie?
Hier is het druk, druk..té druk. Op dit moment is het bijna alleen nog werken..en als je vrij bent ben je te moe voor iets anders...gelukkig is het maar voor een paar maanden, anders zou ik het niet volhouden. Zowel fysiek als mentaal is het zwaar: fysiek omdat je toch de hele dag in de weer bent, en mentaal omdat je, ook al ben je óp, je toch aardig en geduldig naar de boeren toe moet blijven..! Word je voor een zieke koe geroepen, aan het eind van de dag, zegt de boer:"nou je toch hier bent, kijk ook nog even naar...en hier heb ik nog een ziek kalf.. "Hallo, het is voor mij ook het eind van een werkdag! Als ik niet voor die ene zieke koe was gekomen, had je mij ook niet gebeld voor die zieke kalfjes!" Denk ik dan..

Er zijn ook mooie momenten hoor:

Deze week werd ik gebeld: “Hello, Hanneke speaking”. “Hello, how are you”, zei de veehouder, “you are the Holland girl?!”
Drie mannen, drie broers, stonden me op te wachten, lichtelijk in paniek….het kalf lag in stuitligging, maar was erg klein, dus we kregen ‘m makkelijk verlost. Dertig kilo, niet meer, woog ie. Ik dacht dat het kalfje te vroeg geboren was en dat ie het niet zou redden, hij ademde zo moeilijk…Grappig was het om te zien dat ieder van de broers zijn eigen filosofie had om het kalf aan het ademen te krijgen: de ene haalde koud water en gooide dat in het oor van het kalf, de andere begon ‘m met stro in te wrijven, de derde riep: “ laat de koe de nieren van het kalf likken, dat is het beste!” Waarschijnlijk een oude volkswijsheid?!
Mijn aanpak was om het kalf op zijn kop te houden, rond te slingeren en een injectie met adrenaline te geven. Dit alles bij elkaar zorgde ervoor dat het kalfje begon te ademen!
De koe bleek drachtig van een nóg een kalfje, vandaar dus dat ze zo klein waren! Twee piepkleine maar gezonde kalfjes!

Minder leuk was het volgendë: een verlossing midden in de nacht, ik dacht dat het kalf normaal geboren zou moeten kunnen worden, maar helaas...
terwijl we aan het kalf trokken viel de vaars, boven op de geboortekrik, waardoor we niet meer goed konden trekken..het kalf hing tot zijn heupen uit de koe, maar bleef met zijn bekken steken in dat van de koe..een drama..dan zie je een gezond kalf langzaam doodgaan...we kregen 'm er namelijk niet snel genoeg uit..
Uiteindelijk toch eruit getrokken, maar toen was het kalf al dood, en door de trekracht kwam de hele baarmoeder van de koe ook mee naar buiten...
Ik kon wel huilen, was misselijk van de hele situatie! Had ik maar een keizersnee gedaan..verweet ik mezelf.
Ik zat er helemaal doorheen en kreeg de baarmoeder niet meer terug in de koe. Uiteindelijk heb ik om 4 uur 's nachts mijn baas moeten bellen om me te komen helpen..:-(

Achteraf hoor je van collega's dat dit elke veearts eens overkomt, 'see it as experience' zei de secretaresse. Bij een volgende verlossing zal ik voorzichtiger zijn en nog eerder voor een keizersnee kiezen.

Genoeg 'vet talk' nu. Voor de rest heb ik niet zoveel te melden: muziek en wandelen staat op een laag pitje, af en toe de pub en that's it!

Groeten aan jullie allen,

liefs,
Hanneke